Κάτι παράξενο συμβαίνει στο ανοσοποιητικό μας σύστημα. Κατά τα τελευταία πενήντα χρόνια έχει υπάρξει μια δραματική αύξηση στην συχνότητα εμφάνισης των αυτοάνοσων ασθενειών, συνθήκες στις οποίες το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος αρχίζει να επιτείθεται στο ίδιο. Σκλήρυνση κατά πλάκας, νόσος του Crohn, διαβήτης τύπου 1, και ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι τα πιο γνωστά από τα εκατό αυτοάνοσα νοσήματα, τα οποία φθάνουν σε επίπεδα ρεκόρ.
Στις ΗΠΑ περίπου 24 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μια αυτοάνοση ασθένεια κάποιου είδους, η οποία αντανακλά την τριπλάσια αύξηση σε όλο τον βιομηχανικό κόσμο στο σύνολό του. Οι γυναίκες προσβάλλονται περισσότερο από τους άνδρες, με μια 1 στις 9 να έχει μια αυτοάνοση νόσο σε σύγκριση με 1 στους 12 για τους άνδρες.

Τι προκαλεί τις αυτοάνοσες ασθένειες;
Θεωρίες αφθονούν ως προς το γιατί αυτές οι ασθένεις εμφανίζονται στον ανεπτυγμένο κόσμο, με τη θεωρία της «Υγιεινής Υπόθεσης» να κερδίζει. Αυτή υποδηλώνει την έλλειψη της έκθεση σε βακτήρια και ιούς – οι συνήθεις στόχοι ενός υγιούς ανοσοποιητικού συστήματος – και προκαλεί το ανοσοποιητικό μας σύστημα να μπερδεύετε και είτε να επιτείθεται στο ίδιο είτε να αναπτύσει αλλεργίες.
Άλλοι βλέπουν τη χρόνια φλεγμονή ως πιθανή αιτία. Θα ήταν λάθος να πούμε ότι η φλεγμονή per se είναι κακό, δεδομένου ότι έχει ένα κρίσιμο ρόλο στην ανοσολογική απόκριση του οργανισμού σε ιούς και τα βακτηρίδια, και την επούλωση τραυματισμών. Το πρόβλημα παρουσιάζεται όταν η φλεγμονώδης απόκριση καλείται άσκοπα και η δράσης της κατευθύνεται προς τους δικούς της ιστούς του σώματος, όπως στην περίπτωση της αυτοάνοσης νόσου. Το αποτέλεσμα είναι το σώμα κυριολεκτικά να καταστρέφει τον εαυτό του.

Η χρόνια φλεγμονή ένας παράγοντας που συμβάλλει
Φαίνεται ότι για πολλές αυτοάνοσες συνθήκες ένας παράγοντας που συμβάλλει είναι η υπερπαραγωγή των κυτταροκινών, οι οποίες είναι μικρές πρωτεΐνες που απελευθερώνονται από τα κύτταρα που επηρεάζουν την επικοινωνία μεταξύ των κυττάρων. Οι κυτοκίνες περιλαμβάνουν ιντερλευκίνες, λεμφοκίνες και μόρια σηματοδότησης, που προκαλούν την φλεγμονή για να ανταποκριθεί σε λοιμώξεις.
Έτσι, το επόμενο ερώτημα είναι γιατί πάρα πολλές κυτοκίνες παράγονται; Μια σημαντική αιτία είναι κάτι που ονομάζεται οξειδωτικό στρες.
Ζώντας στη σύγχρονη εποχή μας αφήνει ανοιχτούς σε ένα συνεχή βομβαρδισμό από τις χημικές ουσίες και τους ρύπους. Όταν το σώμα δεν έχει αρκετά αντιοξειδωτικά για να τους εξουδετερώσει, το οξειδωτικό στρες προκαλείται, κάνοντας το σώμα πιο πιθανό να αναπτύξει ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία όπως η νόσος Αλτσχάιμερ, Πάρκινσον, καρκίνος, και φυσικές αυτοάνοσες ασθένειες.
Σύμφωνα με μια μελέτη από τους επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Kobe στην Ιαπωνία, «όταν η κατάσταση του οξειδωτικού στρες διερευνήθηκε σε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα (RA), συστηματικό ερυθηματώδη λύκο, και σύνδρομο Sjögren, τα περισσότερα άτομα είχαν υπερβολικό οξειδωτικό στρες’. Μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι «το αρθρικό υγρό ρευματοειδούς αρθρίτιδας και ιστών έχει αποδείξει οξειδωτική βλάβη στον ιστό. Σημάδια του οξειδωτικού στρες όπως οξειδωτική βλάβη του DNA, είναι παρόντας στην φλεγμονώδη αρθρική μεμβράνη (οι αρθρώσεις μεμβράνης επένδυσης αρθρικό) των ασθενών με ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Οι ασθενείς που διαγιγνώσκονται με μια αυτοάνοση ασθένεια συνήθως συνταγογραφούνται με ένα κοκτέιλ από αντιφλεγμονώδη φάρμακα και ανοσοκατασταλτικά, τα οποία συχνά συνοδεύονται από μια σειρά από παρενέργειες και μπορεί να λειτουργήσουν μόνο για πεπερασμένο χρονικό διάστημα πριν ένα άλλο φάρμακο να δοκιμαστεί.

Θα μπορούσε η κάνναβη να δώσει μια απάντηση;
Αλλά τι θα γινόταν εάν υπήρχε μια ουσία που ήταν αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδης; Αυτό είναι το φυτό της κάνναβης. Ο Βιοχημικός Dennis Hill, ο οποίος είναι και ο ίδιος χρήστης κάνναβης για τη θεραπεία του καρκίνου του προστάτη του, περιγράφει πώς οι ενώσεις εντός των φυτών της κάνναβης που ονομάζονται κανναβινοειδή «έχουν την ικανότητα να καταστέλλουν τον καταρράκτη φλεγμονωδών κυτοκινών με αναστολή της παραγωγής των νευρογλοιακών κυττάρων των κυτοκινών, ιντερφερόνης ή ιντερλευκίνης (και τα δύο από τα οποία είναι πρωτεΐνες που χρησιμοποιούνται στην ανοσολογική απόκριση του συστήματος).»
Πράγματι, δεν είναι καμία έκπληξη ότι τα κανναβινοειδή μπορεί να έχουν αντιφλεγμονώδη δράση όταν εξετάζουμε πώς λειτουργούν στο σώμα. Και είναι ως επί το πλείστον στο ενδοκανναβινοειδές σύστημα, ένα τεράστιο δίκτυο των υποδοχέων των κανναβινοειδών που αλληλεπιδρούν φυσικά-πχ η ανανδαμίδη του σώματος επιφέρει την ομοιόσταση και την ισορροπία.
Οι υποδοχείς CB1 βρίσκονται κυρίως στο κεντρικό νευρικό σύστημα και ως εκ τούτου αντιστοιχούν σε λειτουργίες όπως η μνήμη, η διάθεση, ο ύπνος, η όρεξη και η αίσθηση του πόνου. Ενώ οι υποδοχείς CB2 μπορεί να βρεθούν στην περιφέρεια και βοηθούν στη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος και περιλαμβάνει την φλεγμονώδη απόκριση.
Όπως συμβαίνει, τα κανναβινοειδή λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο με τα ενδοκανναβινοειδή του σώματος, με δύο κανναβινοειδή να ξεχωρίζουν επειδή έχουν συγκεκριμένο θεραπευτικό δυναμικό.

Η CBD έχει αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδωτική δράση
Η THC, είναι η ψυχοδραστική ένωση στην κάνναβη και έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα ισχυρό αναλγητικό. Αλλά απο την άλλη υπάρχει η μη ψυχοδραστική κανναβιδιόλη (CBD), που οι επιστήμονες πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να έχουν ιδιαίτερο όφελος για φλεγμονώδεις παθήσεις που οφείλονται στην αλληλεπίδραση της με τους υποδοχείς CB2 καθώς η CBD προκαλεί μία αντιφλεγμονώδη δράση.
Επιπλέον, αποδεικνύεται ότι η CBD είναι επίσης ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό, κάτι που ανακαλύφθηκε από τους επιστήμονες ήδη από το 1998 και μάλιστα αναγνωρίζεται από την αμερικανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι η THC είναι επίσης ένα αντιοξειδωτικό, αλλά πολλοί άνθρωποι βρίσκουν τις ψυχοδραστικές επιδράσεις της ότι είναι δύσκολο να τις διαχειριστύν, οπότε η CBD προσφέρει μια πιο εύγευστη εναλλακτική λύση.

Λειτουργεί η CBD;
Λοιπόν όπως πάντα, τα στοιχεία είναι ανεπίσημα. Αλλά σιγά-σιγά εμφανίζονται περισσότερες περιπτώσεις που έρχονται στο φως, όπως η Cleo Bella, η οποία στα 11 είχε διαγνωστεί με πολυαρθρική ρευματοειδή αρθρίτιδα. Σύμφωνα με τη μητέρα της, «μερικές φορές δεν μπορούσε να περπατήσει καθόλου λόγω του πόνου. Είχε επίσης την αρχή της κλασικής ρευματοειδούς αρθρίτιδας με την παραμόρφωση του καρπού, ωλένια απόκλιση στους δύο καρπούς, η οποία προκάλεσε περιορισμένη κινητικότητα. Τα δάχτυλά της ήταν πρησμένα και πονούσαν, γεγονός που καθιστούσε δύσκολο να γράψει ή να ζωγραφίσει.
Μετά την εφαρμογή διατροφικών αλλαγών που έφεραν ελάχιστα αποτελέσματα, η μητέρα τηε Cleo στράφηκε στην κανναβιδιόλη (CBD). Η μητέρα της λέει ότι «μέσα σε μόλις 2 εβδομάδες από τη λήψη της CBD, η όρεξη της Cleo ήρθε πίσω και άρχισε να κερδίζει βάρος, το ροζ χρώμα στο δέρμα της επανήλθε, το πρήξιμο στα γόνατά της μειώθηκε κατά το ήμισυ κάνοντας το πρήξιμο αισθητά καλύτερο. Από τον Οκτώβριο, η Cleo έχει ψηλώσει σε ύψος και έχει κερδίσει τουλάχιστον 12 κιλά σε βάρος. Ο αριστερός καρπός της έχει κερδίσει πίσω κάποια απο την κινητικότητα του και το πρήξιμο έχει φύγει. Έχω παρατηρήσει ακόμη και μια σημαντική γνωστική βελτίωση.”
Η Cleo χρησιμοποιούσε CBD oil που γίνεται από τη βιομηχανική κάνναβη, η οποία λόγω της ελάχιστης περιεκτικότητας σε THC είναι νόμιμη στις περισσότερες χώρες. Σε έναν ιδανικό κόσμο κάθε ασθενής με αυτάνοσο θα είναι σε θέση να λάβει όλες τις ενώσεις του φυτού, συμπεριλαμβανομένων μικρών ποσοτήτων THC, αλλά μέχρι αρκετές κλινικές δοκιμές να το αποδείξουν, για πολλούς η CBD από κάνναβη είναι η μόνη νόμιμη επιλογή.