Η καλλιεργεια και η χρηση της κανναβης εντοπιζεται ευρυτατα διαδεδομενη σε ολους τους γνωστους πολιτισμους και στις περισσοτερες φυλετικες ομαδες , αποδεδειγμενα πριν 6000 χρονια. Ηταν γνωστη για τις θεραπευτικες, διατροφικες, κατασκευαστικες , ψυχοδραστικες και αλλες σημαντικες εφαρμογες, καταλυτικες για το βιοπορισμο των ανθρωπων.
Οι σποροι, το λαδι και τα ανθη του φυτου αποτελουσαν κομματι της διατροφης ανθρωπων και ζωων και σειρα φαρμακων για πολλες ασθενειες και παθησεις σωματικες και ψυχικες. Με τις ινες των στελεχων της κανναβης κατασκευαζονταν σχοινια, υφασματα και καραβοπανα. Χρησιμοποιηθηκε επισης ως εξαγνιστικο μεσο στις νεκρικες τελετουργιες, αλλα και συγχρονως ενα μυητικο η τελετουργικο μεσο με περιοπτη θεση στις θρησκευτικες ιδεολογιες ολων των εποχων. Για το λογο αυτο αλλωστε εχει ονομαστει και «ιερο χορτο».
Η αρχαιοτερη αναφορα στις θεραπευτικες της εφαρμογες βρισκεται στο αρχαιο κινεζικο ιατρικο βοτανολογιο Pen Ts’ao Ching, στα χρονια του μυθικου αυτοκρατορα Shen Nung, που χρονολογειται απο το 2737 π.Χ. ,το οποιο τη συνιστα ως φαρμακο καταλληλο για μεγαλο αριθμο δυσλειτουργειων και ασθενειων, οπως την αντιμετωπιση των πονων απο ρευματισμους και αρθριτιδα, των πυρετων απο ελονοσια, της δυσκοιλιοτητας, του βηχα και των ενοχλησεων της εμμηνου ρυσης.
Τη δευτερη χιλιετια π.Χ. αναφερεται στις Βεδες (Atharva Veda) των Ινδων με το ονομα Bhang, κυριως για τις ψυχοτροπες επιδρασεις και την πνευματικη απελευθερωτικη αλλαγη. Αυτο φαινεται απο τους χαρακτηρισμους της κανναβης σαν ‘’ουρανιου οδηγου’’ , ‘’βοτανιου της χαρας’’, ‘’πηγη της ευτυχιας’’ και ‘’λυτρωτη των αμαρτιων’’. Οι θεραπευτικες εφαρμογες που παρουσιαζονται στην ινδικη παραδοση για την Κανναβη αφορουν την επιδραση της ως τονωτικου, αντιβηχικου, αντιπυρετικου, αναλγητικου, αντισμασμωδικου, χωνευτικου, ηρεμιστικου, ορεξιογονου, αντικαταθλιπτικου κ.α. αλλα ιδιαιτερη αξια αποδιδεται στην επιδραση της στην πνευματικη ενισχυση εναντι του σωματος, αλλα και της γαληνης εναντι των παθων.
Στους Ασσυριους την εντοπιζεται κατα τον 10ο αιωνα π.Χ. ως αναλγητικο, υπνωτικο και αντικαταθλιπτικο καθως και για τις ευφορικες επιδρασεις της και στη συνεχεια στους Εβραιους, τους Αραβες, τους Περσες και τους Ελληνες.
Στοιχεια για την κανναβη υπαρχουν επισης στο κινεζικο Rh-Ya (1200-500 π.Χ.), την περσικη Zend-Avesta, την ασσυριακη και την ινδικη Susruta (400 π.Χ.).
Στην αρχαια Αιγυπτο αναφερεται περι το 1500 π.Χ., στον παπυρο του Ebers, ως μητροσυσπαστικο και βοηθητικο στον τοκετο. Δυο αιωνες αργοτερα σε αλλο παπυρο αναφαιρεται και ως ανακουφιστικο για ασθενειες των ματιων (γλαυκωμα) και ως αντισηπτικο.
Στην Μαυρη Θαλασσα και την Κασπια θεωρειται γνωστη απο το 1000 π.Χ. Οπου ο Ηροδοτος περιγραφει για τους Σκυθες οτι την αξιοποιουσαν και την απολαμβαναν : ‘’Μαζευονται ομαδες ομαδες γυρω απο τις φωτιες και ριχνουν τον καρπο αυτων των δενδρων μεσα στη φωτια. Καθως ο καρπος καιγεται εισπνεουν τη μυρωδια του και μεθανε, οπως οι Ελληνες με το κρασι, και οσους περισσοτερους καρπους βαζουν στην φωτια, τοσο περισσοτερο μεθανε, ωσπου σηκωνονται και αρχιζουν το χορο και το τραγουδι’’. Αυτη η περιγραφη επιβεβαιωθηκε οταν βρεθηκε στη Σιβηρια, στα Αλταϊα ορη, το 1940, στο λικνο των Σκυθων, ταφος του 400 π.Χ. οπου στο περιοχομενο του μαζι με τον τιμωμενο νεκρο ειχαν τοποθετηθει ενα αντισκηνο (απο ινες κανναβης) και σποροι κανναβης σε χαλκινο δοχειο.
Ο Δημοκριτος αναφερει οτι οι αρχαιοι Ελληνες καταναλωναν κανναβη μαζι με κρασι και μυρο για να προκαλεσουν οραματα, ο Γαληνος γραφει περι το 200 μ.Χ. οτι ορισμενες φορες κερνουσαν κανναβη στους επισκεπτες για να προκαλεσουν ευθυμια. Την αναφερουν οι συγγραφεις Λουκιλιος και Πλινιος ο Πρεσβυτερος οπου στη Φυσικη Ιστορια του 1ου αι. μ.Χ., περιγραφεται η παρασκευη σκοινιου και υφασματων απο αυτην καθως και οι θεραπευτικες εφαρμογες σε διαφορες διαταραχες, οπως βηχας, σπασμοι και εγκαυματα. Ο Διοσκουριδης , την ελληνιστικη εποχη συνιστα την κανναβη ως αναλγητικο. Ο Παυσανιας, μαλιστα, αναφερει οτι στην Ηλεια, τοπο τελεσης των Ολυμπιακων Αγωνων, υπηρχε εκτεταμενη καλλιεργεια κανναβης καλης ποιοτητας.
Σημαντικο ρολο εχει διαδραματισει η κανναβη και στις θρησκειες πολλων λαων της Ασιας και της Αφρικης, καθως και στο Ισλαμ, στον Σουφισμο κ.λπ.
Οι Ισραηλιτες της βιβλικης περιοδου, οπως υποστηριζουν πολλοι ερευνητες, εκαναν εκτεταμενη χρηση της κανναβης, και οτι αυτη εξυπονοειται σε τουλαχιστον δυο χωρια της Παλαιας Διαθηκης.
Ειναι επιβεβαιομενο οτι την γνωριζαν και οι αρχαιοι Γερμανοι, δεδομενου οτι ανακαλυφθηκαν σποροι κανναβης στα επιτυμβια αγγεια του Βιλμερσντορφ (500 π.Χ.).
Επισης βρεθηκαν κανναβινα σχοινια και υφασματα σε ολες σχεδον τις χωρες της βορειου Ευρωπης και εχει καταδειχθει οτι η πεδιαδα του Ρηνου ηταν τοπος καλλιεργειας φυτειων κανναβης και τροφοδοτης.
Του Θανου Κιαχιδη – healthandcannabis.gr
Περιοδικο The Green Greeks – τευχος 03 / Δεκεμβριος 2018
Πηγες: Παυσανιου «Ηλιακα», εκδοτικη Αθηνων.
Κλεανθης Γριβας «Κανναβη Μαριχουανα Χασις», εκδ.Νεα Συνορα – Α.Α. Λιβανη.
Γιωργος Καραμπελας «Το Ιερο Χορτο», εκδ. Οξυ.
Γιωργης Οικονομοπουλος «Το Ιαμα Κανναβη», εκδ. Κεδρος.
Ανδρεας Μπελεγρης «Του Θεου το χορτο» Canavaccio , εκδ.Heteron
Λινα Γιανναρου, «Καθημερινη», 9.7.2005.
Δ. Γαλανης – Νικ. Καραγιαννης, «Το Βημα», 9.8.1998.
Κουκουλες Φαιδων, «Βυζαντινων βιος και πολιτισμος», επανεκδ. Παπαζησης.
Ι. Πασσας, Η αληθινη προϊστορια, «Τα Ορφικα», εκδ. Ηλιος.
Παρης Πετρας, Κανναβις: Ιερη και αναθεματισμενη, Περιοδικο Οριον
